Coa mochila Voz Natura ás costas
-No seu caso, nin sequera a pandemia restou eficacia ás súas accións. Como o conseguiron?
-Aplicamos esa palabra que está tanto de moda, e que é a resiliencia. Aproveitamos as oportunidades que había. Botámonos a mochila de Voz Natura ás costas unha vez máis e, desde que empezou o curso, non paramos de facer un par de actividades semanais fose do colexio.
-Comezaron, a principios de curso, cunha limpeza de ríos. En que estado atopáronse a zona?
-Esa é unha da nosa tarefas tradicionais, unha acción simultánea á que nos sumamos e que organiza a asociación ecoloxista galega Adega. Fomos a unha das beiras do Miño e aí estivemos un par de horas recollendo todo tipo de cousas. É certo que estaba bastante limpo, creo que foi cambiando bastante a conciencia da xente. Antes ao río tirábase todo, pero afortunadamente cambiou a mentalidade. Nós somos algo así como auditores e percibimos esa mellora.
-Trasladar aos seus alumnos os devastadores efectos dos incendios forestais é outra das súas grandes preocupacións.
-Efectivamente. Eu vivo en Verín e desprázome ao meu colexio, en Ourense, todos os días. Desgraciadamente, un municipio limítrofe como é Cualedro sofre moito a secuela dos incendios forestais, así que nos levamos ata alí a un grupo de mozos. Non a actuar, senón a visionar a zona que foi o epicentro dos incendios forestais deste verán. Eles viñeron non traumatizados, pero si moi sensibilizados #ante unha paisaxe negra que non queremos ver de ningunha maneira na nosa preciosa Galicia. Foi unha toma de contacto coa realidade moi importante para eles.
-Teñen moitas frontes abertas, entre outros o grupo de Ecovigilantes. Como funciona?
-Como home de acción que son, e que somos todos os ecovigilantes de Franciscanas, todos os venres dedicamos o principio da clase a unha acción polo clima. En concreto, nun colexio relixioso como é o noso, ese día, en lugar de orar, dedicamos cinco ou dez minutos a reflexionar sobre este asunto. É un movemento mundial desde que a activista Greta Thunberg popularizouno. Nós subímonos a ese carro para transmitir eses valores aos nosos alumnos. Ademais, tres luns ao mes temos unha brigada ambiental de ecovigilantes que se encarga do tema das pilas. Todas as que van traendo os alumnos imos metendo en garrafas e clasificámolas xunto aos tapóns solidarios. Isto faise os luns ao mediodía e despois encárgome eu de levalos ao momento limpo de Albarellos, en Monterrei.
«Debemos coidar o noso planeta porque é o que temos, non hai plan B»
É no ámbito doméstico é onde, probablemente, máis se percibe o cambio de hábitos que xeran as accións desenvolvidas polo colexio ourensán. «Parecía que estabamos a anos luz doutros países de Europa, pero eu creo que os rapaces se van concienciando. E moito», asegura Sánchez Busóns.
-Baixo a súa coordinación funciona o grupo de brigadistas. Satisfeito?-Todos estamos a arrimar o ombreiro. A campaña das tres erres -reducir, reciclar e reutilizar- é fundamental hoxe como cidadáns e para entender, entre todos, que debemos coidar o planeta porque é o que temos, non hai plan B. No caso dos Ecovigilantes, o traballo é, modestia aparte, admirable. Sobre todo porque aquí quen gaña é a natureza e a sensibilización dos nenos para concienciarlles neste tema. No noso colexio, empezamos tratando de buscar algo para saír das aulas. Sempre traballamos fóra do horario escolar, todos os mércores desde as 14.00 ata as 17.00-17.30 horas. Normalmente, as brigadas son con rapaces de primeiro e segundo de ESO. E, este ano, tamén veñen os de terceiro, porque calou neles a semente e non o queren deixar. Armámonos cos nosos chalecos amarelos e saímos. Os Ecovigilantes xa somos moi coñecidos en Ourense. Eles son formidables.