En decembro, os centros educativos reutilizan refugallos e anímannos a imitarlles
Último mes do ano e último ecorreto do 2023: reutilización de materiais. Hai que ensinar (e aprender) a aproveitar aquilo que a primeira vista parece inservible. Diso sabe moito Rosa Fiel, do CEP Antonio Magariños Pastoriza, de Cambados. Muller de alegría contaxiosa, non retén a risa cando se lle pregunta pola «fórmula secreta» para facer un compost que máis dunha vez foi cualificado de extraordinario.
A profesora, que se toma con optimismo desbordante mesmo accións normais, como ir quitar as malas herbas, explícao coma se vivíseo nese xusto momento: «Este curso puxémonos coas mans en acción: así, como soa! O alumnado de terceiro supervisa polo miúdo a merenda do alumnado de primeiro: observa, asesora, acompaña e, non caso de que haxa calquera desperdicio non chan, recólleo, con luvas que xa trae dá casa, ou mesmo redistribúe ou que non está onde corresponde!!! Nunca tan limpo estivo ou patio nin tan ben separado ou lixo».
Diso sabe tamén, e moito, Kechu Couso, do colexio Crea Natura de Conxo-Santiago de Compostela, onde coordina as accións de Voz Natura.«Estamos a construír unha planta recicladora de plástico para fabricar nosas propias ferramentas de granxa a partir de botellas de plástico recicladas, e posteriormente poñeremos en marcha un sistema de préstamo co fin de compartir esa planta recicladora con outros equipos Voz Natura interesados», di.
José Manuel Bouzo, do CPI José García García, de Ourense, explica o que fan: «Nós reciclamos madeiras sen tratar, cortizas de sobreiras caídas e antigos cortizos, para biorrefuxios e nidais», nun centro onde abunda por todas partes decoración feita con xornais e cartóns reciclados.
Pero e a fórmula secreta do colexio de Cambados? Explícao Rosa Fiel: «O traballo en equipo da comunidade». E concreta algo máis: «As responsables do comedor aportan os restos de comida e poñen o estruturante que previamente nos trouxo o Concello. O alumnado de 5.º e 6.º, por quendas, aplica o aireador unha ou dúas veces á semana; o mestre composteiro controla humidade e temperatura; a conserxe engade follas secas, restos de froita e ramallo; o alumnado en xeral aporta os caracois e lesmas, herbas da horta, e todos... agardamos. Pasados seis meses temos o mellor compost e toca repartilo nos bancais. É no que andamos. Gozando do traballo e da responsabilidade compartidas». A profesora remata orgullosa: «Esa é a fórmula».